Dat zijn we al even hoor. Afgelopen vrijdag hebben we alles rustig ingepakt en in de middag zijn we naar huis gereden. Zaterdag zou het immers alleen maar natter worden. Al met al hebben we een lekkere vakantie gehad. We begonnen mooi zonnig en droog. Dan is het alleen al lekker om gewoon voor de caravan te zitten en wat te lezen, puzzelen en in mijn geval borduren of quilten. De eerste dinsdag werd het weer wat minder en een van de dingen die ik zeker wilde was naar Zutphen om eens bij Petra Prins in de winkel te kijken. Een erg leuke winkel met allemaal rozen stofjes.

Waar ik vorige week lekker opschoot met het borduurwerk, ligt het deze week grotendeels stil. Gisteren was het echt veel te warm om met naald en draad te werken. 34 graden was bijna niet uit te houden. Gelukkig stond er wel wat wind, ik heb in de tuin zitten lezen in de middag.

Ondanks het feit dat ik een bak met lappen stof boven heb liggen, ben ik gisteren toch gezwicht in de stoffenwinkel. Ik moest knoopjes voor mijn bloesje. Maar zag dit nu voor de 3de keer liggen

Dat gaat snel, even wat verschillende afspraken, leuk uitstapje naar Slagharen en prompt duurt het even voor ik eraan toe kom om een logje te schrijven. Kan soms even zo uitkomen.

De afgelopen dagen was het weer wel heel lekker. Zaterdagmorgen eerst boodschappen doen, daarna ben ik even naar Veendam gefietst voor de bloemenmarkt. De terugweg was wat lastig, want ik had een tas met 4 geraniums en nog een hangingbasket. Maar gelukkig ging het goed op de fiets.  Thuis heb ik eerst de tuinstoelen eens schoongemaakt zodat we tussen de middag lekker buiten een broodje konden eten.

Een tijdje had ik al het plan om mezelf eens wat nieuwe kleding te naaien. Ik heb nog diverse lappen stof liggen. En ook om wat op te ruimen kan ik die lappen natuurlijk prima omzetten in leuke nieuwe kleren.

Om te beginnen een bloesje. Het lastigste voor mij is tegenwoordig het tekenen van het patroon en het knippen van de stof. Omdat je daarmee zo voorover moet staan is het erg pijnlijk. Verdeelt over twee ochtenden heb ik het voor elkaar gekregen. Zo lag het op de stof.

Onze Guus is nu al weer een tijdje de enige poes hier in huis. En eigenlijk ben ik zelf altijd gewend om meerdere poezen te hebben. Na enig overleg hadden we laatst besloten dat we er nog weer een poes bij wilden. Wel een kitten, en ook deze zomer eigenlijk nog, omdat Guus nu nog maar 3 jaar is. Wanneer hij ouder wordt is de kans op niet accepteren natuurlijk groter. Enkele weken terug kwam Lisette thuis met de mededeling dat de poes van de vriendin van Erik zijn broer jonkies zou krijgen.

Hier maar even een berichtje. Kan ik even ventileren dat ik echt helemaal gek wordt van ongevraagde wijzigingen die je worden opgedrongen. Met mijn engelse log ben ik al een tijdje lid van diverse webrings. Daarbij kon je steeds doorklikken naar een volgend blog. Nu heeft de ring organisatie de boel "vergemakkelijkt" Maar lang niet iedereen vindt dat gemakkelijk. Dus ook de mensen die de afzonderlijke ringen hebben opgestart gaan aanpassingen doen. Met als gevolg dat ik nu al de halve morgen bezig ben om een en ander weer goed op mijn log te krijgen.

Het weekendweer in het Noorden van het land hield niet echt over, maar het was wel droog gelukkig. Gistermiddag wilde Justin daarom wel even gaan fietsen op zijn nieuwe fiets. We hebben een km of 10 gereden, veel verder daar was het ons toch net te koud en te winderig voor. Maar even zo'n klein rondje om het dorp heen was net leuk.

We reden eerst het nieuw natuurpark in. En daar hebben we nog even staan kijken bij dit.

En zo opeens hebben we maar 1 poes meer. Onze lieve altijd knorrende Rakker heb ik vrijdag in moeten laten slapen, 13 jaar oud. En dat na een dag of twee niet zo goed eten. Dronk wel, gedroeg zich absoluut niet ziek, wij keken het gewoon even aan. Maar vrijdag morgen lag ze op Lisette haar kamer en ze kon niet overeind komen. Nadat ik Fouchienus aan het werk had gebracht zijn we naar de dierenarts gereden. Tja, ze kon Rakker opnemen en bloed onderzoek doen, maar ze dacht aan acuut nierfalen en dat het heel ernstig was. Nou, toen vond ik dat we Rakker geen onderzoeken meer aan moesten doen.