Vanmorgen ook al weer een heel avontuur, vooral voor Justin. We zouden naar school om kwart over acht, had hij een spinter in zijn hak. Ik kijken, ja hoor, een heel klein rotsplintertje. Pincet uit de keuken en pielen. Maar met het vrij groffe pincet kon ik hem niet krijgen. Dus naar boven, onder de loeplamp. Konden we het kreng wel beter zien, alleen er uit krijgen niet. Zoeken naar andere pincetten. Niks natuurlijk ook mijn duur automatisch pincet niet. We hadden het al bijna op gegeven en ik zei nog ik breng je straks wel naar school, dan hink je daar maar een beetje. Nog even proberen en opeens had ik hem te pakken. Snel, snel jas aan en naar de sporthal voor de gymles. Zat alles bij de sporthal om een dikke vijf over half negen potdicht. Rond om gekeken of er ergens iemand was, niet dus. Zijn we maar rustig naar school gelopen en heb ik Justin heel erg verlegen bij de juf van groep 4 achter gelaten. Daar mocht hij in de leeshoek wachten op zijn klas. Oei, wat is dat kereltje dan nog verlegen. Maar hij sloeg zich dapper door het onverwachtte van de situatie heen. Toen ik weg fietste zag ik hem belangstellend door de klas rondkijken.
Onderweg lopend naar school zei hij ook al: En allemaal door zo'n klein splintertje. Ja, want klein was het kreng, om hem goed te zien moesten we hem door de loep nog wel even bekijken. Hij vond het trouwens heerlijk dat het nu hij er uitwas, niet bloedde en dat het lopen ook geen pijn deed.
Ik hoop wel dat hij nu thuis weer wat meer zijn sloffen aandoet. Dat is met een vloer die heel erg nodig opnieuw gelakt moet worden wel nodig.